جوکهای بیمزه چتجیپیتی
تاریخ انتشار: ۲۲ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۹۶۷۹۶۳
محققان دریافتهاند که هنگامی که از چت جیپیتی خواسته میشود یک جوک تعریف کند این چتبات ۲۵ جوک یکسان را بارها و بارها تکرار میکند.
به گزارش ایسنا، در روز چهارشنبه، دو محقق آلمانی با نامهای سوفی جنتزش(Sophie Jentzsch) و کریستین کرستینگ(Kristian Kersting)، مقالهای را منتشر کردند که توانایی نسخهی ChatGPT-۳.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
آنها که با موسسهی فناوری نرم افزار، مرکز هوافضای آلمان(DLR) و دانشگاه فنی دارمشتات همکاری دارند، از طریق مجموعهای از آزمایشها با تمرکز بر تولید، توضیح و تشخیص جوک، تفاوتهای ظریف، طنازی نسخهی ۳.۵ ChatGPT را بررسی کردند. آنها این آزمایشها را بدون دسترسی به عملکرد داخلی یا مجموعه دادههای این مدل زبانی انجام دادند.
آنها مینویسند: برای آزمایش اینکه تنوع جوکهای چت جیپیتی چقدر است، ما هزار بار از آن خواستیم که یک جوک بگوید. همهی پاسخها از نظر گرامری درست بودند اما تقریبا همهی خروجیها حاوی یک جوک بودند. تنها عبارت «آیا جوک خوبی بلدی؟» باعث پاسخهای متعددی شد و در مجموع چت جیپیتی ۱۰۰۸ بار جوک تعریف کرد. علاوه بر این تنوع در درخواستها تاثیر قابل توجهی بر نتیجه داشت.
در ضمیمهی مقاله این دو محقق، ۲۵ جوک برتر را به ترتیب وقوع فهرست کردند. که در ادامه چند مورد از آنها را میتوان مشاهده کرد.
با این حال، تعداد کمی از پاسخهای ارائه شده منحصر به فرد بودند و به نظر میرسد که چت جیپیتی اکثر آنها را با ترکیب عناصر جوکهای مختلفی که از قبل میدانسته ایجاد کرده است. محققان دریافتند که خلاقیتهای این مدل زبانی همیشه منطقی نبوده است.
برای مثال در این جوک که چت جیپیتی تعریف کرده است: «میدانی چرا یک مرد ساعت خود را در مخلوط کن گذاشت؟ زیرا میخواست زمان را به پرواز در بیاورد.» معنای درستی برداشت نمیشود.
هنگامی که از چت جیپیتی خواسته شد تا هر یک از ۲۵ جوک پرتکرار را توضیح دهد، این هوش مصنوعی توضیحات معتبری را بر اساس روششناسی محققان ارائه کرد که نشان دهندهی درک عناصر ادبی مانند بازی کلمات و معانی دوگانه است. با این حال، با توالیهایی که در الگوهای آموخته شده آن قرار نمیگرفتند مشکل داشت و نمیتوانست تشخیص دهد که چه زمانی یک جوک خندهدار نیست. در این موارد، توضیحاتی ساختگی را با لحنی قابل قبول ارائه میکرد.
در واکنش به این مطالعه، رایلی گودساید(Riley Goodside)، مهندس گسترش مقیاس هوش مصنوعی در توییتر فقدان شوخ طبعی چت جیپیتی را ناشی از نبود یادگیری تقویتی از طریق بازخورد انسانی(RLHF) دانست. این روشی است که در آن آموزش مدل زبانی با جمعآوری بازخوردهای انسانی هدایت میشود.
به رغم محدودیتهای چت جیپیتی در تولید و توضیح جوک، محققان خاطرنشان کردند که تمرکز آن بر محتوا و معنا در طنز نشاندهندهی پیشرفت به سمت درک تحقیقاتی جامعتر از طنز در مدلهای زبانی است.
محققان مینویسند: مشاهدات این مطالعه نشان میدهد که چگونه چت جیپیتی به جای اینکه بتواند واقعا بامزه باشد، یک الگوی شوخی خاص را یاد گرفته است.
منبع: فرارو
کلیدواژه: چت جی پی تی قیمت طلا و ارز قیمت موبایل چت جی پی تی پاسخ ها یک جوک جوک ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۹۶۷۹۶۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا با افزایش سن سرعت حرکت ما کم میشود؟
هنگامی که سن افزایش مییابد، کاهش تدریجی سرعت و چابکی بدن ما غیرعادی نیست. خواه قدم زدن آرام در اطراف محله باشد یا دستیابی به کنترل تلویزیون، حرکات ما با افزایش سن کاهش مییابد؛ بنابراین سوال این است که چه چیزی باعث این تغییر میشود؟ مطالعهای که توسط مهندسان دانشگاه کلرادو بولدر (CU Boulder) رهبری میشود، به این سوال قدیمی پاسخ میدهد.
این مطالعه که در مجله JNeurosci منتشر شده است، یکی از اولین مطالعاتی است که به طور تجربی دلایل کندی حرکت را در میان بزرگسالان بالای ۶۵ سال بررسی کرده است. محققان دریافتند که افراد مسن ممکن است تا حدودی کندتر حرکت کنند، زیرا برای آنها برای حرکت کردن باید انرژی بیشتری نسبت به افراد جوان صرف کنند.
به نقل از اساف، علا احمد (Alaa Ahmed)، یکی از نویسندگان این مطالعه، استاد دانشکده مهندسی مکانیک پاول ام رادی میگوید: نحوه حرکت ما، از حرکات چشم گرفته تا راه رفتن و صحبت کردن، دریچهای به روی پیری و پارکینسون میگشاید. ما در تلاشیم تا اساس عصبی آن را درک کنیم.
برای این مطالعه، محققان از شرکت کنندگانی در محدوده سنی ۱۸ تا ۳۵ و ۶۶ تا ۸۷ سال خواستند تا یک کار ساده را انجام دهند: دستیابی به یک هدف روی صفحه نمایش که شبیه به انجام یک بازی ویدیویی بود. با تجزیه و تحلیل الگوهای این دستیابیها، محققان کشف کردند که به نظر میرسد افراد مسنتر حرکات خود را تحت شرایط خاصی تغییر میدهند تا منابع انرژی محدودتر خود را حفظ کنند.
دکتر اریک سامرساید (Erik Summerside)، سرپرست تیم تحقیقاتی، که دکترای خود را در زمینه یکپارچهسازی دریافت کرده است، میگوید: همه ما، چه جوان و چه پیر، ذاتا به دنبال دریافت بیشترین پاداش از محیط خود و در عین حال به حداقل رساندن میزان تلاش برای انجام این کار هستیم.
این مطالعه دو فرضیه را در مورد این که چرا سالمندان کندتر حرکت میکنند، بررسی کرد.
اولین مورد نشان میدهد که عضلات افراد مسن ممکن است با کارایی کمتری کار کنند و کالری بیشتری بسوزانند در حالی که وظایف مشابه جوانان را انجام میدهند. مورد دوم پیشنهاد میکند که پیری ممکن است مدار پاداش در مغز انسان را تغییر دهد، زیرا افراد دوپامین کمتری تولید میکنند که یک ماده شیمیایی در مغز است که مسئول ایجاد احساس رضایت پس از انجام یک کار به شمار میرود.
در طول این آزمایش، شرکت کنندگان از یک بازوی رباتیک برای حرکت مکاننما به سمت هدفی روی صفحه رایانه استفاده کردند. اگر موفق میشدند، پاداش کوچکی مانند انفجار هدف و پخش صدای «بینگ بینگ» دریافت میکردند. هر دو گروه سنی زمانی که فهمیدند این صدا را خواهند شنید زودتر به هدف خود رسیدند، اما به روشهای مختلف به این هدف رسیدند. بزرگسالان جوانتر دستهای خود را سریعتر به سمت پاداش حرکت میدهند، در حالی که بزرگسالان مسنتر عمدتا زمان واکنش خود را بهبود میبخشند.
هنگامی که محققان وزنهای هشت پوندی را به بازوی رباتیک شرکت کنندگان جوان اضافه کردند، تفاوت بین دو گروه سنی ناپدید شد که توجه محققان را برانگیخت.
دکتر رابرت کورتر (Robert Courter)، سرپرست تیم تحقیق، توضیح میدهد: به نظر میرسد که مغز میتواند تغییرات بسیار کوچکی را در میزان انرژی که بدن مصرف میکند تشخیص دهد و حرکات ما را بر اساس آن تنظیم میکند. حتی زمانی که فقط با چند پوند اضافی حرکت میکنید، واکنش سریعتر به گزینهای ارزانتر برای رسیدن به پاداش تبدیل شد، بنابراین جوانان روشی مشابه افراد مسن را تقلید کردند.
یافتهها نشان میدهند که به نظر میرسد هزینههای تلاش برای رسیدن، عامل تعیینکننده در کاهش حرکت افراد مسن است. در حالی که این مطالعه نمیتواند به طور کامل مراکز پاداش مغز را به عنوان مقصر رد کند، اما اگر دانشمندان بتوانند مکان و نحوه ظهور این تغییرات از بدن را شناسایی کنند، ممکن است بتوانند درمانهایی را برای کاهش تلفات پیری و بیماری ایجاد کنند.
احمد میگوید: با کنار هم گذاشتن همه این موارد، نتایج ما نشان میدهد که هزینههای تلاش برای رسیدن به هدف، حرکت افراد مسنتر را کُند میکند.
این تحقیق به طور بالقوه میتواند ابزارهای جدیدی را برای تشخیص طیف وسیعی از بیماریها از جمله بیماری پارکینسون، اماس، افسردگی و اسکیزوفرنی در اختیار پزشکان قرار دهد. همانطور که ما به کشف رازهای پیری و حرکت ادامه میدهیم، مطالعاتی مانند این ما را یک گام به درک و پرداختن به چالشهای ناشی از افزایش سن نزدیکتر میکند.
منبع: ایسنا
باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی کلينيک